Maandelijks archief: Augustus 2018

Wat is de aard van het ego?

Op deze vraag is geen antwoord te geven, immers goed zelfonderzoek leidt tot het oplossen van de gestelde vraag. Als ik de aannames heb onderzocht op waarheid en heb doorzien, dan wordt het stellen van de vraag onzinnig. Laat ik eens een poging wagen en kijken waar ik op uitkom.

“Wat is de aard van het ego?”

Regelmatig zeggen mensen en autoriteiten dat het ego een overlevingsmechanisme is. Overleven veronderstelt dat het ego zichzelf in stand wil houden, maakt niet uit in welke vorm, zolang het maar blijft bestaan. Dan stuit ik dus al heel snel op het concept ‘bestaan’ → onderzoeken.

Bijna iedereen identificeert zich met het ego; we geloven allemaal dat we een afgescheiden personage zijn in een echt bestaande wereld. Tot dusverre niets nieuws. In de wereld zie ik dood en verderf in allerlei vormen waaronder mensen die zelfmoord plegen. De ene mens wil sterven voor zijn land, de andere mens wil sterven voor zijn religie en weer een andere mens wil sterven omdat hij het leven niet meer aankan en er gewoon klaar mee is. En zo zijn er waarschijnlijk nog talloze redenen te vinden waarom iemand zelfmoord pleegt. Lees verder →

Het denken – hoe werkt het en waar is het goed in?

Een belangrijk onderdeel van het ego is ‘het denken’ en het vermogen tot logisch redeneren. Ik ben me aan het verdiepen in de werking van de hersenen en het denken om daarmee andere overtuigingen, ideeën en concepten die ik heb over mijzelf en het Leven op te kunnen lossen. Laat ik eerst met de definities van cognitie en het denken van Wikipedia beginnen, waarna ik mijn eigen ideeën over het denken beschrijf.

“Cognitie is het vermogen tot kennisverwerving door waarneming en het verwerken van de daarmee opgedane informatie door het denken.”

“Denken kan omschreven worden als een innerlijk of mentaal proces waarbij een beeld of voorstelling (van iets of iemand), herinnering (van iets of iemand), of idee (inzicht, begrip, plan) wordt gevormd. Nadenken, overwegen, zich te binnen roepen zijn aan denken verwante begrippen.”

Deze twee definities zijn vrij algemeen van aard en dat komt waarschijnlijk omdat het de eerste zinnen zijn van de desbetreffende pagina’s op Wikipedia, haha. Laat ik eens kijken of ik er zelf iets zinnigs over kan zeggen om het voor mijzelf helder te krijgen. Lees verder →

Oeps de wekker niet gezet… En mijn traumaverhaal ontmantelen

00:00 – Het lijkt wel of ik dit dagelijks schrijf, maar ik heb weer superslecht geslapen. Ik werd wakker en zat helemaal in mijn hoofd, ik was niet geaard en aanwezig, ik en voelde veel lichamelijk spanning. Niet fijn om een dag zo te beginnen, omdat het sowieso niet prettig is om zo op te staan natuurlijk, haha, maar daarnaast kost het me vaak een aantal uren om echt weer te zakken in mijn lichaam.

Gisteravond heb ik besloten om op volledig op mijn ‘inner-weten’ te vertrouwen en de wekker niet te zetten, ondanks dat ik pas om 02:00 uur ging slapen en ik om 08:30 uur richting het station moest voor de vierde en laatste cursusdag over trauma en traumatisering. En ik werd gewoon om 08:02 uur wakker, hoe bestaat het, haha. Geniaal hoe dat werkt. Wellicht dat ik daar onrustig door heb geslapen, omdat ik normaal gesproken een erg tijdgericht persoon ben en ook vaak bang ben om ergens te laat te komen – zal ook wel deels met mijn halve autisme te maken hebben. Ik was vanochtend in ieder geval op tijd 🙂

Mijn traumaverhaal ontmantelen

Ik kwam zojuist tot de conclusie dat de enige manier om een trauma werkelijk op te lossen is (en niet alleen een plekje te geven) is het verhaal wat erbij hoort compleet te ontmantelen. Het verhaal helemaal uit te pluizen en alle ideeën, gecreëerde verbanden en getrokken conclusies in kaart te brengen en te onderzoeken.

Ik ben er zojuist aan begonnen en ik begin een voorzichtige indruk te krijgen van hoezeer ik mij altijd heb belast door te blijven geloven in én vast te houden aan mijn traumaverhaal. Ik zeg eerlijk dat het natuurlijk makkelijk is om bewust te zijn dat niets absoluut waar is, maar om het ook echt totaal te weten is toch een ander verhaal. Mijn traumaverhaal heeft de afgelopen twintig jaar flinke vormen aangenomen, dus het wordt een pittige klus om het te ontrafelen. ~ lzv

Wat is het verschil tussen een gedachte en een overtuiging?

Een belangrijk onderdeel van zelfonderzoek is het onderzoeken van de verschillende begrippen, concepten en systemen die van invloed zijn op het maken van keuzes én mijn gedrag in het NU. Daarop stuitte ik op de volgende vraag:

“Wat is het verschil tussen een overtuiging en een gedachte? Hoe weet ik dat?”

Een gedachte is voor mij per definitie emotieloos en kan verschijnen in bewustzijn zonder dat ik er iets mee moet of hoef. Een overtuiging daarentegen zit emotionele lading aan – dat kan zowel positief als negatief zijn, omdat ik ervan overtuigd ben dat de overtuiging waar is. De emotionele lading zorgt voor ‘bewijs’ van de overtuiging, maar is volgens mij ook het resultaat van het geloof erin. Dus de emotionele lading heeft een zelfversterkend effect op de overtuiging → het houdt de overtuiging in stand.

Een overtuiging is altijd onderdeel van het ego, omdat ik geloof dat de overtuiging waar is. Vanaf het moment dat ik een overtuiging op waarheid heb onderzocht en doorzie, verliest de overtuiging direct zijn kracht en ervaar ik er ook steeds minder emotionele lading bij → de betovering is verbroken.

Een overtuiging

  • Een overtuiging is altijd waar.
  • Een overtuiging heeft altijd een bepaalde mate van emotionele lading – positief of negatief.
  • Een overtuiging is vaak dwingend en repeterend.
  • Een overtuiging neemt ‘bezit van mij’.
  • Ik ben altijd gehecht (positief of negatief) aan een overtuiging = identificatie = onderdeel van het ego = ‘mij’ en ‘ik’.

Het doorzien van een overtuiging leidt tot scheiding van de gedachte en de emotionele lading → ze versterken en bewijzen elkaar niet meer. De gedachte en emotionele energie zijn vanaf dat moment twee onafhankelijke verschijningen in bewustzijn, die allebei steeds meer hun kracht verliezen omdat ik ze geen macht meer geef door erin te geloven. Lees verder →

‘Hij denkt dat hij alles beter weet’ → projectie

10:00 – Bij een vriend heb ik regelmatig de gedachte ‘hij denkt dat hij alles beter weet’, wat natuurlijk een dikke projectie is. Ik bedacht me vanmorgen dat ‘ik eigenlijk alles beter weet’, haha. Hiermee bedoel ik niet dat ik de waarheid in pacht heb of iets dergelijks, maar dat ik vanuit afhankelijkheid bijna nooit mijn mening durf te geven of ergens tegenin durf te gaan, omdat mijn kernovertuigingen zeggen dat ‘ik niet belangrijk ben’ en ‘ik er niet toe doe’. Echt te grappig dit.

Ik wijs mijzelf dus compleet af en projecteer die afwijzing vervolgens op mijn vriend (en anderen), waardoor ik met hem in conflict raak. Ik merk steeds meer dat ik eigenlijk heel eigenwijs en kritisch ben, niet zozeer om mijn eigen gelijk te bewijzen of als pronkstuk van mijn ego, maar meer om datgene wat iemand zegt of beweert in twijfel te durven trekken. Die eigenschappen heb ik altijd veroordeeld als ‘slecht’ en in combinatie met de kernovertuiging ‘ik weet niets’ heeft het een desastreus effect. Allemaal onzin natuurlijk.

Accepteren ‘Dat Wat Is’

De realiteit accepteren = accepteren ‘Dat Wat Is’. Ik vind dit zo ontzettend lastig, omdat het accepteren niet alleen betrekking heeft op de ‘buitenwereld’, maar veel meer op ‘wat er in mij leeft’. Met andere woorden, ik kan nooit de realiteit onvoorwaardelijk accepteren als ik mijzelf blijf afwijzen en in de afhankelijkheid blijf hangen – in welke vorm dan ook. Dat lijkt en is misschien een inkopper, maar het bewust worden van én toelaten van alle eigenschappen van mijzelf is een flinke uitdaging! ~ lzv

Extreme zelfafwijzing, cognitieve dissonantie en ‘inner-weten’

Ik heb de realiteit accepteren altijd geïnterpreteerd en naar mijzelf toe vertaald als: alles is prima, alles moet kunnen, er is geen probleem, ik moet alles gewoon accepteren, het probleem zit in mij, mijn mening doet er niet toe, ik moet alles goed vinden, ik weet er niks van, de spanning die ik voel is een projectie, wat ik voel is niet waar en heeft geen betekenis, etc. Dit heeft niks met de realiteit accepteren te maken, maar alles met mijzelf voor de gek houden! Het enige wat ik continue naar mijzelf communiceer is: ‘ik doe er niet toe’ en ‘ik ben niet belangrijk’, oftewel ‘ik besta niet’ en ‘let maar niet op mij, want ik heb geen behoeften’. Dit is een extreme vorm van ontkenning van behoeften (OvB) zoals beschreven door Ingeborg Bosch, zie dit eerdere bericht.

Ontkenning van behoeften is het allerlaatste afweermechanisme dat het ego gebruikt met als kernovertuiging ‘er is geen probleem’. Hiermee rationaliseert het ego elk onaangenaam gevoel of spanning weg, en het gedrag is er alleen maar op gericht om moeilijkheden en conflicten te vermijden in plaats van ze aan te gaan. Het is een extreme en allerlaatste vorm van zelfafwijzing → het ultieme slot op de deur.

Cognitieve dissonantie → volg ik mijn ‘inner-weten’?

Een interessant begrip waar ik – in het kader hiervan – aan moest denken was cognitieve dissonantie:

“Cognitieve dissonantie is een term die in de psychologie wordt gebruikt voor het onaangename gevoel dat we ervaren wanneer onze gedachten en overtuigingen met elkaar in botsing komen.” ~ Jed McKenna in Spirituele Oorlogvoering

Samenvattend komt het erop neer dat ik alle onaangename gevoelens en/of spanningen die ik ervaar accepteer zonder te onderzoeken of ik wel ‘juist’ handelde in een specifieke situatie of dat ik wel in een specifieke situatie ‘moest’ blijven zitten – en deze dus niet opnieuw ‘moet’ opzoeken. Met andere woorden, volg(de) ik wel mijn ‘inner-weten’ in een specifieke situatie of rationaliseer ik de lichamelijke signalen die ik krijg gewoon weg door te geloven in een nieuwe overtuiging. Lees verder →

Gewelddadige films en ik ben vrij om te kiezen

10:00 – Gistermiddag heb ik besloten om geen koffie meer te drinken. Ook het eten van suikers in de vorm van bijvoorbeeld ijs, chocolade, drop of ander snoepgoed is einde verhaal. Alcohol drinken ben ik drie maanden geleden al mee gestopt.  En tv kijken en LSD en ayahuasca gebruiken doe ik al jaren niet meer. Het is echt tijd om nu door te pakken en alles op alles te zetten → stoppen met vluchten voor mijn angsten, emoties en andere energieën die er in mij leven. Ik kies er nu voor om te leven (en dus te stoppen met vluchten) en dat betekent dat alle middelen en gebruiken die verslavend zijn en emoties afvlakken de deur uit gaan. Ik heb de voorraad die ik nog had gistermiddag in de vuilcontainer gegooid, en het voelt erg goed dat ik deze keuze heb gemaakt.

Het pijnlichaam en gewelddadige films

Ik las gisteren in het boek ‘Een nieuwe aarde’ van Eckhart Tolle dat het pijnlichaam zich regelmatig moet voeden met reactiviteit, negatief denken en persoonlijk drama om voort te kunnen blijven bestaan. Kortom, het pijnlichaam moet zich voeden en vernieuwen met nieuwe negatieve energie. Hier was ik me al bewust van, alleen nieuw voor mij is dat Eckhart ook specifiek films met veel geweld en bloed als voedingsbron noemde. En dat zette me aan het denken. Ik houd namelijk ook van films met veel geweld en bloed en ik heb een sterk, zwaar pijnlichaam. Het zou dus best kunnen dat het klopt wat Eckhart zegt en dat ik die films juist gaaf vind omdat ik zo’n sterk, zwaar pijnlichaam heb – zodat het pijnlichaam zich indirect kan voeden en vernieuwen via films. Dus die gewelddadige films heb ik ook in de ban gedaan. Eens kijken wat het effect daarvan is. Lees verder →

Relatie tussen het pijnlichaam, de persoon en keuzes maken

12:00 – Het pijnlichaam kan zich alleen voeden, vernieuwen en overleven als ik me ermee identificeer, dat wil zeggen, als ik een persoon word met verhalen, drama’s, problemen, etc. Identificatie kan dus alleen optreden als ik uit het NU ga. Immers, als ik het NU onvoorwaardelijk accepteer, dan accepteer ik de realiteit en accepteer ik ‘Dat Wat Is’, en dan zijn er geen problemen meer.

Gisteren heb ik een hele zware dag gehad, omdat ik – achteraf gezien – een hele lange tijd in de greep van mijn pijnlichaam was. Ik was me er altijd al van bewust dat ik een sterk en zwaar pijnlichaam heb, alleen ik kon de vinger er niet helemaal op leggen hoe ik de identificatie met mijn pijnlichaam kon doorbreken – zelfs niet met de tips van Eckhart Tolle. En nu weet ik waarom dat zo is.

Mijn personage = het pijnlichaam

Zoals ik eerder heb geschreven heb ik al zo’n twintig jaar last van chronische lichamelijke spanning, wat best een lange tijd is en een ontzettende uitputtingsslag is voor het lichaam. Immers, het lichaam is vrijwel nooit in een ontspannen staat en kan daardoor niet makkelijk herstellen of tot rust komen. Er is altijd iets van dreiging, onzekerheid, stress, onveiligheid, gevaar, etc. wat natuurlijk zorgt voor een gestrest en overbelast systeem. Lees verder →

Notitie

De activatie van het pijnlichaam in mijn systeem

“Ik geloof (onbewust) dat ik iets nodig heb → ik geloof dat ik een probleem heb → mijn gedachten richten zich op het verleden of de toekomst → het pijnlichaam wordt actief en begint zich te voeden en vernieuwen → ik ervaar pijn en lichamelijke spanning in mijn systeem → mijn gedachten en het pijnlichaam blijven elkaar versterken → oneindige vicieuze cirkel.”

De enige manier om de identificatie met het pijnlichaam te doorbreken is door volledig aanwezig te zijn en de realiteit onvoorwaardelijk te accepteren. Dan doorbreek ik de magic spell. ~ lzv

Notitie

Zelfonderzoek is…

  1. Beschrijf zo persoonlijk mogelijk je verhaal en/of probleem; schrijf datgene op waar je 100% van overtuigd bent dat het zo is. Vat het geheel vervolgens samen in een vraag/stelling die je kunt onderzoeken. Wees zo eerlijk mogelijk!
  2. Daarna ga je vanuit de positie van de waarnemer/getuige de vraag/stelling vanuit alle perspectieven onderzoeken op waarheid. Het doel is altijd het oplossen van de vraag/stelling en niet het vinden van een antwoord erop.
  3. Bij goed zelfonderzoek is de onvermijdelijke consequentie dat de vraag/stelling onzinnig voorkomt → je hebt de vraag/stelling doorzien. Applausje voor jezelf, haha.
  4. Wat hier staat beschreven – het proces van zelfonderzoek – is maar tot op zekere hoogte cognitief te begrijpen. Om erachter te komen wat er precies met de bovenstaande woorden bedoeld wordt, zal je het zelf uit moeten vogelen via je eigen directe ervaring. ~ lzv