Maandelijks archief: December 2018

Ik vertoon dwangmatig gedrag en ik praat veel tegen mijzelf

17:30 – De afgelopen dagen waren ronduit kut, omdat ik flink teruggevallen was in mijn oude gedragspatronen als gevolg van het contact met andere mensen. Met name het contact met mijn zusje triggert (nog steeds) oude afweermechanismen van ‘valse hoop’ merk ik. Op dit moment ben ik bezig met een vier vragen-uitwerking van Byron Katie om deze specifieke illusie te ontmantelen en te doorzien.

Op dit moment zit ik met een ego opgescheept dat zichzelf van flink wat energie heeft voorzien en daarom nu erg sterk is – zie ook het egovliegwiel-principe. Persoonlijk vind ik dit één van de moeilijkste fases om door te maken, zodat ik ik weer terug kan keren naar een staat van Zijn met rust en vrede in mijzelf. Het ego is op dit moment erg sterk omdat ik mij er langere tijd actief mee geïdentificeerd heb; het is gewoon een kwestie van de tijd uitzingen en afkicken ervan. Lees verder →

Ik moet boven de gevechten met het ego uitstijgen

10:00 – Vannacht heb ik niet zo best geslapen en het lijkt erop dat ik in een ik-heb-niet-zo-best-geslapen-fase zit, haha. Het is wat het is. De gesprekken met mijzelf waar ik het gisteren over had gaan tijdens het slapen gewoon verder merk ik. Het kan ook zijn dat ik niet echt meer slaap, maar half wakker ben. Ik heb in ieder geval wel mijn ogen dicht en dat stimuleert de innerlijke gesprekken alleen maar merk ik.

Toen ik helemaal wakker was vanochtend, had ik direct een sterk gevoel van ‘haast’ en ‘moeten doen’. Het is echt zo a-relaxed om mijn dag hiermee te beginnen, omdat er dan direct flinke discipline van mij wordt gevraagd op basis van mijn ‘inner-weten’. Ik ben gelijk gaan mediteren met mijn ogen open en ik herhaalde de inzichten die ik de afgelopen maanden heb opgedaan en realiseerde mij het volgende: Lees verder →

Notitie

Vechten met het ego is mijn eigen keuze

Ik was altijd in de veronderstelling dat (de duur van) mijn gevechten met het ego ook deels aan het ego toegeschreven konden worden. Dat het ego ook invloed en macht heeft of een gevecht met mij doorgaat of niet. Ik realiseerde mij zojuist dat het ego geen enkele macht heeft en dat elke weerstand, elk verzet en elk gevecht met het ego mijn eigen keuze is. Alles wat ik ervaar is mijn eigen keuze. Er is geen enkele kracht buiten mijzelf die hiernu mijn pijn en lijden veroorzaakt behalve ikzelf. Ik doe alles mijzelf aan. Ik blijf vasthouden aan het ego. Ik blijf ermee vechten en zeggen dat ik ermee op wil houden, maar ik doe precies het tegenovergestelde. Het is heel simpel: of ik blijf vechten met het ego óf ik omarm het ‘niets’, de Leegte en de dood. Dat is de enige keuze die er werkelijk bestaat. Kiezen voor het bekende óf het onbekende, telkens weer opnieuw. ~ lzv

Mijzelf verantwoordelijk voelen voor mijn zusje is een controlemechanisme

23:00 – Vandaag heb ik in een vier vragen-uitwerking van Byron Katie onderzocht waarom ik geloof dat ik – op administratief, financieel en zakelijk vlak – persoonlijk verantwoordelijk voor mijn zusje (32) ben – zie ook dit bericht. Hieronder volgen een aantal inzichten uit de uitwerking.

Verantwoordelijkheid nemen is een controlemechanisme

Ik heb vanuit angst de verantwoordelijkheid – op administratief, financieel en zakelijk vlak – op mij genomen zodat ik waardering van haar krijg. Hiermee heb ik mijzelf kwetsbaar en afhankelijk van haar gemaakt. Als er namelijk iets ‘fout’ is gegaan voel ik mij persoonlijk verantwoordelijk → ik heb gefaald, had ik maar beter en meer mijn best moeten doen. Verantwoordelijkheid nemen is dus een controlemechanisme, waarbij ik waardering of afwijzing en identiteit ontleen aan mijn verantwoordelijk voelen/zijn voor haar. Lees verder →

Het denken doet niks, leert niks en begrijpt niks

10:30 – Onlangs kwam ik een interessant bericht tegen in het dagboek van Edwin dat mij erg raakte. Hierin staan een aantal belangrijke inzichten en conclusies over (de aard van) het denken:

“Het denken doet dus niks, het leert niks, begrijpt niks. Doen of controleren via het denken is zinloos, onmogelijk. Leren/dingen begrijpen is een functie van de hersenen, het onbewuste. Daarom kunnen we alleen leren van onze eigen fouten, via eigen ervaringen of via kennis die we opdoen van anderen.

Denken is een middel om kennis over te dragen van de ene naar de andere persoon (zoals een boek!) dat is zijn enige echte functie. Communicatie. Met die kennis kunnen de hersenen leren, maar daar heb je geen controle over (via het denken). Lees verder →

Ik ben een simpel organisme zonder vrije wil en het vermogen tot controleren

11:00 – Soms is het fijn dat iemand anders beschrijft wat ik zelf (nog) niet onder woorden kon brengen. Edwin schrijft in dit bericht dat:

“… we niks meer zijn dan organismen in interactie met onze omgeving, onbewust als in daar hebben we geen controle over. Dat het denken niks doet, geen controle heeft, niks bewerkstelligt.”

Vervolgens schrijft hij verderop in het bericht:

“Nu koppelen we alles wat we doen aan het denken, alsof dat constant nodig is als functie, als controle, om dingen te laten gebeuren, je lichaam aan te sturen of de bewegingen goed te laten verlopen. Dat is echter de illusie.”

Lees verder →

Elke vraag die ik stel is ook een illusie ~ Ik wil alles begrijpen en verklaren

22:00 – Vandaag heb ik een vrij relaxed dagje gehad en een beetje gelanterfanterd en een paar uur aan een website gewerkt die ik voor een dame aan het bouwen ben. In de tussentijd vroeg ik mij wel een aantal dingen af.

Ik bedacht me dat als mijn interpretatie van de realiteit een illusie is, dat elke vraag die ik stel dus ook een illusie moet zijn. Immers, elke vraag maakt onderdeel uit van de kunstmatige context van het ego/het zelf. En ondanks dat ik door middel van het stellen van – hopelijk 🙂 – goede vragen mijzelf en de werkelijkheid probeer te doorgronden, zal een vraag op zichzelf nooit waar zijn of betekenis hebben buiten mijn eigen subjectieve ervaring. Lees verder →

Er is niets te weten, te begrijpen en te verklaren, er is alleen ‘Zijn’

19:00 – De laatste 25 jaar heb ik altijd enorm de drang gehad om alles te willen weten, begrijpen en verklaren in het Leven inclusief mijzelf. Sinds ik werkelijk ben begonnen met het doen van spiritueel zelfonderzoek – sinds half mei van dit jaar (2018) – begon de drang om alles te willen weten, begrijpen en verklaren mij ook steeds meer op te vallen. Daar waar het tijdens mijn middelbare schoolperiode en mijn studie aan de universiteit een handige en bruikbare eigenschap was, begon het mij bij het zoeken naar de Waarheid en ‘Verlichting’ steeds meer in de weg te zitten. Ik merkte met name dat door alles te willen weten, begrijpen en verklaren, ik de controle over het proces probeerde te houden. Vandaar dat ik de afgelopen dagen tijd heb besteed aan het onderzoeken van twee overtuigingen waar ik op stuitte: Lees verder →

Onrust in mijzelf valt niet op te lossen ~ Twee paradoxen die ik ervaar

21:00 – Vannacht heb ik wederom niet lekker geslapen. Toen ik vanmorgen wakker werd zat ik erg in mijn hoofd en was ik lichamelijk erg gespannen. Nadat ik een 20 minuten meditatie had gedaan en vervolgens nog 40 minuten in halve meditatie op de bank had gezeten, was de lichamelijke spanning opgelost en voelde ik weer ‘diepte’ in mijzelf.

Fysiek reizen is een weerspiegeling van mentaal reizen

Het kwartje dat ik onrust, spanning en stress nooit op kan lossen lijkt ook echt te zijn gevallen. Onrust op willen lossen in mijzelf door er iets aan te willen doen of ergens heen te willen gaan (= goed gevoel nastreven) werkt averechts en heeft totaal geen zin. In een boek van Osho wat ik aan het lezen ben vertelt hij dat de mate van fysiek reizen een weerspiegeling is van de mate van mentaal reizen (lees: denken) van een persoon. Lees verder →

We zijn allemaal niet zo moedig als we onszelf doen geloven

10:00 – Vanochtend bedacht ik mij dat ik sinds half mei dit jaar (2018) – het moment dat ik werkelijk ben begonnen met spiritueel zelfonderzoek – enorm veel heb bereikt. Ik heb mijn pijnlichaam volledig opgelost, ik heb mijn seksueel misbruiktrauma losgelaten, de eigenschappen en gedrag die wijzen op een persoonlijkheidsstoornis zijn allemaal verdwenen, ik voel me zekerder, krachtiger en gelukkiger, en ik ben eindelijk in staat om voor mijzelf op te komen en grenzen te stellen. Dit vind ik erg knap van mijzelf 🙂 En dan te bedenken dat ik meer dan tien jaar allerlei soorten traumatherapie heb gevolgd om mijzelf te ‘helen’, ‘genezen’, veranderen, verbeteren, etc. en de gevolgen van mijn trauma op te lossen. Wat een grap en wat een tijdverspilling was dat achteraf gezien. Lees verder →