23:00 – De afgelopen twee weken zat ik volop in de afweer, maar ik snapte maar niet wat ik niet wilde erkennen en accepteren. Edwin van ‘het geheim van verlicht zijn’ had mij teruggegeven dat ik nog steeds te hard ben voor mijzelf, dus ben ik daar eens op gaan letten. Ik heb op verschillende momenten waargenomen dat ik in de ‘valse hoop’ en ‘valse macht’ zat, maar het herkennen van die afweren bood geen soelaas. Ook haatte ik mijzelf een aantal keer flink, omdat ik onbewust mee was gegaan in de automatische afweer van het ego dat zichzelf haat als het gelooft gefaald te hebben. Ook na het herkennen van deze zelfhaat lukte het mij nog niet te accepteren hoe ik mij voelde.
Eergisteren was mijn conclusie dan ook dat het iets moest zijn waar ik mij niet bewust van was. Er moest iets zijn in/aan mijzelf wat ik niet wilde erkennen en accepteren. Maar wat?
Traumaseksualiteit
Dik anderhalve week geleden heb ik het bericht ‘Durf ik in intimiteit (weer) een man te vertrouwen?’ geschreven. In de tussentijd heb ik een Lexa-profiel aangemaakt waarmee ik kan daten met leuke mannen, maar gisteren stelde een man waar ik mee aan het chatten ben de vraag: “Wat zoek je precies en wat hoop je hier te vinden?” En daar kon ik geen antwoord op geven, omdat ik er helemaal niet over na had gedacht. Ik zat – zonder erover nagedacht te hebben – alweer in een datingmodus en leek gericht te zijn op een relatie met een man, terwijl ik daar hiernu helemaal geen behoefte aan heb realiseerde ik mij → ik heb behoefte aan seks met een man.
Door mijn vijf jaar durende seksueel misbruik ervaring in mijn tienertijd, lijk ik nog steeds problemen te ervaren op het gebied van seksualiteit. En val ik makkelijk terug in het oude patroon om een relatie te willen met een man, terwijl ik daar hiernu helemaal geen behoefte aan heb. Die valkuil ben ik in 2016-2017 ook ingetrapt.
Dus 1: een relatie willen met een man als ik er geen behoefte aan heb = ‘valse hoop’ afweer.
Dus 2: een relatie willen met een man als ik er geen behoefte aan heb = traumaseksualiteit = uit de weg gaan van mijn eigen seksualiteit en daaruit voortkomende behoeften.
Seksuele gedachten als afweer
Gisteren werd ik mij ervan bewust hoe veel ik de afgelopen week mentaal met seks bezig ben zonder dat deze seksualiteit een basis heeft in het lichaam. Anders gezegd, ik heb seksuele gedachten over mannen en vrouwen (die ik zie), maar ervaar niet de bijbehorende lichamelijke emoties, gevoelens en sensaties.
En toen realiseerde ik mij dat – in ieder geval een deel van de – seksuele gedachten afweer zijn, omdat ik mij er constant mee identificeer en erin meega zonder dat ik accepteer hoe ik mij voel. Afgezien van het feit dat ik bij de seksuele gedachten geen lichamelijke reacties ervaar – afgezien van veel spanning in mijn buik -, voel ik mij eigenlijk constant onzeker en gestrest → ik ervaar geen ‘basis in mijzelf’ omdat ik constant in mijn hoofd ‘vastzit’.
En gisteravond viel ineens het kwartje: ik heb geen behoefte aan een relatie met een man hiernu, omdat het een ‘valse hoop’ afweer. Ik geloof heel sneaky dat ik behoefte heb aan een relatie en probeer zo een ‘veilige’ omgeving te creëren waarin ik o.a. mijn seksualiteit kan ontdekken – i.p.v. deze en de bijbehorende seksuele energieën gewoon te erkennen, te accepteren en naar te handelen.
Dus: ik viel weer terug in de traumaseksualiteit voortkomend uit het seksueel misbruik, waarmee ik mijn eigen seksualiteit en de daarbij horende energieën en gevoelens uit de weg probeer te gaan.
Seksuele energie blokkeren richting mannen
Vandaag had ik ineens de bewustwording dat ik tijdens het vijf jaar durende seksueel misbruik mijn seksuele energieën richting mijn toenmalige pedofiel heb leren controleren (lees: blokkeren), omdat ik bang was dat ik de controle zou verliezen in die misbruiksituaties. Uit angst om dood te gaan. Ironisch genoeg was ik de controle natuurlijk (al) helemaal kwijt, aangezien ik vijf jaar lang seksueel misbruikt ben 😆
Ook kwamen er vandaag wat vragen in mij op:
- “Waarom mocht ik mijn toenmalige pedofiel niet laten weten dat ik de seks lekker vond?”
- “Waarom mag ik niet opgewonden raken in het bijzijn van een man?”
- “Waarom mag ik geen stijve krijgen in het bijzijn van een man?”
- “Als ik mijn seksualiteit en de bijbehorende seksuele energie laat zien, dan… ?”
Elk antwoord op de bovenstaande vier vragen komt uit op: angst om de controle te verliezen → angst om geen betekenis te hebben → angst om dood te gaan → angst om er niet meer te zijn/bestaan.
Proberen het probleem van seksualiteit op te lossen
Een ander punt waar ik mij bewust van ben geworden is dat ik de thema’s intimiteit en seksualiteit toch onbewust als problemen zag die opgelost moeten te worden. Het gevolg was dat ik geloofde dat intimiteit en seksualiteit wel zouden verschijnen in het contact met een man. De realiteit is dat ik intimiteit en seksualiteit hiernu al blokkeer. En dat ik mijn seksualiteit en bijbehorende gevoelens eerst zelf dien te leren accepteren voordat ik seksuele contacten aanga en seksuele ervaringen opdoe met mannen. Dat kan natuurlijk verkennend in stapjes 🙂
In 2014-2015 heb ik seks gehad met mannen zonder het voelen en ervaren van seksuele energie, omdat ik geloofde dat het aangaan van die seksuele ervaringen de blokkade wel zou opheffen. Niet dus, want ik zit nog steeds met dezelfde blokkade 😆
Voor nu lijkt het accepteren van mijn seksualiteit en de bijbehorende seksuele gevoelens en energieën de sleutel te zijn, zodat ik deze gevoelens kan voelen, uiten en ernaar kan leren handelen.
Wat ik echter ervaar is dat ik verschrikkelijk bang ben om mijn seksualiteit en bijbehorende seksuele energieën toe te laten, omdat ik doodsbang ben om de controle los te laten. Het erkennen en accepteren van mijn seksualiteit met de bijbehorende gevoelens en energieën ben ik als de dood voor, omdat ik bang voor a) de onbekende seksuele ervaringen met mannen die er op mij af gaan komen – waarin ik mij in het verleden ontzettend machteloos heb gevoeld, en b) het werkelijk loslaten van de controle → angst voor de dood.
Dit hele bericht kan als volgt worden samengevat:
Angst voor het erkennen en accepteren van mijn seksualiteit en bijbehorende seksuele energieën en gevoelens → angst om de controle te verliezen → angst om geen betekenis te hebben → angst voor de dood → angst om er niet meer te zijn/bestaan.
Seksualiteit en seksuele energieën erkennen, accepteren en toelaten = controle verliezen = (gedeeltelijk) doodgaan. ~ lzv