Het overlevingsmechanisme is altijd al destructief geweest

Leestijd: 3 minuten

Als je het mysterie van het Leven wilt ontrafelen en verder wil komen moet je kritisch en eigenwijs zijn. Er wordt namelijk zoveel beweerd, voor ‘waar’ aangenomen en algemeen geaccepteerd, omdat zogenaamde autoriteiten zich erover hebben uitgelaten. En daarmee is het dan zo blijkbaar. Totdat je zelf gaat nadenken.

Alle verhalen over trauma’s worden in stand gehouden door het geloof dat een kind VOLLEDIG afhankelijk is en NIETS anders had kunnen doen dan het gedaan heeft.

In mijn twintiger jaren heb ik een aantal discussies gehad met psychologen waarbij ik beweerde dat het overlevingsmechanisme nooit een overlevingsmechanisme is geweest. Het is altijd al een destructief mechanisme geweest, ook tijdens de ervaringen waarin het mij zou moeten helpen.

In wezen stoelt de overlevingsmechanisme-theorie op het idee a) dat je als kind volledig afhankelijk bent van je ouders/verzorgers om in je basisbehoeften te voorzien, b) dat je als kind het gevoel hebt dat situaties ‘altijd zo zullen zijn’, c) ‘dat je daar absoluut niets aan kunt doen’ en d) ‘dat we geen andere keuze hebben dan in de vervelende en soms destructieve situatie te blijven zitten en jezelf daar dan maar bij neer te leggen’. En de vraag is of dit wel absoluut waar is? Lees verder

BINNEN, BINNEN i.p.v. BUITEN BUITEN en belangrijke inzichten!

Leestijd: 4 minuten

12:00 – Ik ben nog steeds erg gericht op de ‘buitenwereld’ gericht merk ik. Uit de theorie van de non-dualiteit volgt dat er maar een Ding is en ‘binnen’ en ‘buiten’ uiteindelijk een zijn, maar ik ervaar vanuit de verschillende afweermechanismen dat ik nog steeds erg op ‘buiten’ gericht ben.

De neiging om continue naar en op ‘buiten’ gericht te zijn heb ik mij als kind aangeleerd, waarbij de extremere focus op ‘buiten’ zich vooral tijdens mijn periode van seksueel misbruik in mijn tienertijd ontwikkelde. De afgelopen dagen ben ik druk bezig geweest met de basistheorie van PRI bestuderen en begrijpen, en hoe de vijf verschillende afweermechanismen – angst, primaire afweer, valse hoop, valse macht en ontkenning van behoeften – werken en waarom ze dat zo doen. Elk van deze afweermechanismen zorgt ervoor dat ik naar ‘buiten’ gericht ben/blijf als ze worden geactiveerd door mijn emotionele brein. Om maar zo ver mogelijk van de oude pijn weg te gaan en te geloven in een of meer illusies, waardoor het lijkt alsof er iets anders aan de hand is. Ik houd mijzelf dus telkens voor de gek, haha.

Hoe los ik mijn oude pijn op?

Dat is de ‘one-million-dollar-question’. Ondanks dat ik bewust de keuze maak om zelfonderzoek te doen en mijn oude pijn op te lossen, werken er allerlei onbewuste afweermechanismen en andere gedachte-, voel- en gedragspatronen dit proces tegen. Op zich logisch als ik bekijk hoe lang ik deze egomechanismen van energie heb voorzien en in stand heb gehouden. Daarom heb ik besloten om een paar belangrijke inzichten en wat er in mijn beleving verder nodig is om het proces te bevorderen samen te vatten in een paar mooie opsommingen: Lees verder

Wat is de aard van het ego?

Leestijd: 2 minuten

Op deze vraag is geen antwoord te geven, immers goed zelfonderzoek leidt tot het oplossen van de gestelde vraag. Als ik de aannames heb onderzocht op waarheid en heb doorzien, dan wordt het stellen van de vraag onzinnig. Laat ik eens een poging wagen en kijken waar ik op uitkom.

“Wat is de aard van het ego?”

Regelmatig zeggen mensen en autoriteiten dat het ego een overlevingsmechanisme is. Overleven veronderstelt dat het ego zichzelf in stand wil houden, maakt niet uit in welke vorm, zolang het maar blijft bestaan. Dan stuit ik dus al heel snel op het concept ‘bestaan’ → onderzoeken.

Bijna iedereen identificeert zich met het ego; we geloven allemaal dat we een afgescheiden personage zijn in een echt bestaande wereld. Tot dusverre niets nieuws. In de wereld zie ik dood en verderf in allerlei vormen waaronder mensen die zelfmoord plegen. De ene mens wil sterven voor zijn land, de andere mens wil sterven voor zijn religie en weer een andere mens wil sterven omdat hij het leven niet meer aankan en er gewoon klaar mee is. En zo zijn er waarschijnlijk nog talloze redenen te vinden waarom iemand zelfmoord pleegt. Lees verder

Het verschil tussen de waarnemer en de waarnemende controleur

Leestijd: < 1 minuten

17:00 – Ik heb vaak moeite om onpartijdig waar te nemen, omdat, hoe zal ik het zeggen, ik altijd het gevoel heb dat ik waarneem vanuit mijn hoofd op een controlerende manier. Het is een soort van top-down waarneming, waarbij deze waarnemende controleur allerlei voorwaarden heeft t.o.v. wat er in mij verschijnt aan emoties, gevoelens en andere sensaties. Dit waarnemen gebeurt dan ook met een enorme focus. Zojuist had ik dit inzicht en ik merkte ineens het verschil tussen controlerend waarnemen en zuiver waarnemen zonder ergens op te focussen. Mijn bevindingen zijn:

De waarnemende controleur

  • Deze wortelt in angst en wantrouwen.
  • Emoties, gevoelens en andere sensaties zijn voorwaardelijk welkom.
  • Vanuit angst voor dat wat er verschijnt in mijzelf, heb ik de waarnemende controleur gecreëerd en altijd in stand gehouden → identificatie.

De onpartijdige waarnemer

  • Deze is gebaseerd op vertrouwen.
  • Alles is welkom → onvoorwaardelijke acceptatie van dat wat er verschijnt.
  • De onpartijdige waarnemer verschijnt direct, zodra ik mijn identificatie met de waarnemende controleur loslaat.

~ lzv

De PRI-methode + afweermechanismen → mijn visie met eindconclusie

Leestijd: 10 minuten

14:00 – De afgelopen zes weken heb ik veel tijd besteed aan het doorgronden van de vijf afweermechanismen – angst, primaire afweer, valse hoop, valse macht en ontkenning van behoeften – die Ingeborg Bosch beschrijft in haar boeken over Past Reality Integration (PRI). Ik vind de door haar vastgestelde en beschreven afweermechanismen van het ego effectief en goed om mee te werken in de praktijk.

Er bestaat geen oude onvervulde behoefte en oude pijn

Ingeborg Bosch veronderstelt in haar theorie dat er altijd een verdrongen oude pijn – met de daaraan gekoppelde oude onvervulde behoeften en oude realiteit – uit de kindertijd ten grondslag ligt aan de vijf afweermechanismen. In dit eerdere bericht ga ik helemaal in op haar basistheorie mocht je dat interessant vinden. Echter, mijn conclusie is dat haar basisveronderstelling niet klopt. Immers, ik heb hiernu niets nodig en in mijn kindertijd had ik ook niets nodig. Bovendien heb ik alles gekregen wat ik toen nodig had aangezien ik hiernu zelf het levende, gezonde bewijs daarvan ben.

Het allerbelangrijkste bewijs voor mijn conclusie is dat ik het pijnlichaam zelf volledig heb weten op te lossen door eigenwijs te zijn en de ideeën van Ingeborg Bosch op waarheid te toetsen. Het idee dat er dus verdrongen oude pijn – met de daaraan gekoppelde oude onvervulde behoeften en oude realiteit – ten grondslag ligt aan de vijf afweermechanismen is dus niet waar → er bestaat geen verdrongen oude pijn en oude onvervulde behoeften hiernu. Wil je weten waarom het lijkt alsof je hiernu een oude onvervulde behoefte ervaart? Bekijk dan dit bericht.

De verpletterende waarheid is de angst voor de dood

De vijf afweermechanismen – angst, primaire afweer, valse hoop, valse macht en ontkenning van behoeften – hebben volgens Ingeborg Bosch allemaal de functie de verpletterende waarheid te ontkennen dat onze behoeften als kind in onvoldoende mate werden vervuld, omdat we dat volgens haar niet aankonden. Ook hier slaat Ingeborg Bosch de plank mis, omdat de enige verpletterende waarheid die wij als kind verdrongen en ontkenden de angst voor de dood is én de realiteit dat er letterlijk ‘niets’ is. En dat doen we als volwassenen overigens nog steeds, haha. Lees verder

Verslaving = uitdrukking van de angst om werkelijk mezelf te durven zijn

Leestijd: 2 minuten

18:00 – De laatste dagen heb ik ’s nachts weer de drang om uit bed te gaan om iets zoets te moeten eten. Op dit moment geef ik daar maar even aan toe; het is even niet anders. Het zette me wel aan het denken, omdat ik dit soort neigingen altijd associeer met het pijnlichaam. Maar aangezien het pijnlichaam volledig is opgelost, heeft deze drang tot eten een andere reden.

Verslaving komt direct voort uit zelfafwijzing

Verslavingen bestaan er in allerlei soorten en maten. Een aantal gangbare voorbeelden zijn: alcohol, drugs, eten, shoppen, sporten, afvallen, werken, porno kijken, seks, gokken, Internetten, smartphone, gamen, films kijken, tv kijken, etc. Alle handelingen die gericht zijn ‘naar buiten’ kunnen een verslaving zijn of worden. De lijst van verslavingen is dus eindeloos, maar alle verslavingen hebben de volgende kenmerken:

  1. Er is een neiging/drang om steeds hetzelfde te willen ervaren.
  2. De aandacht wordt afgeleid van het werkelijke probleem door ergens anders op te focussen.
  3. Een verslaving is een herhalende handeling die als dwangmatig wordt ervaren → er lijkt geen sprake te zijn van keuzevrijheid.
  4. De behoefte aan datgene wat iemand telkens wil ervaren is onbevredigend → het is nooit genoeg. Lees verder

Ik wil mij beter voelen en de weigering van de hersenen

Leestijd: 2 minuten

14:00 – Ik ben me ervan bewust dat overtuigingen, concepten en ideeën altijd vanuit meerdere perspectieven bekeken kunnen én moeten worden. Een overtuiging kan namelijk meerdere betekenissen voor het ego hebben en gisteravond trof mij er eentje die ik al veel eerder had kunnen zien, maar om de een of andere reden nooit eerder had willen zien. De overtuiging waar ik op dit moment mee bezig ben is deze:

“Ik moet altijd haasten om iets te krijgen wat ik wil hebben of wat ik nodig heb – boeken lezen om inzichten te krijgen duurt te lang (tijdverspilling), omdat ik zo snel mogelijk ‘Verlicht’ moet raken.”

‘Iets willen’ en ‘denken iets nodig te hebben’ associeerde ik altijd met het controlemechanisme en het overlevingsmechanisme in mijzelf. Daarmee bedoel ik dat ik er altijd van uit ging dat ‘iets willen’ en ‘denken iets nodig te hebben’ alleen uitingen zijn van die twee mechanismen om daarmee zichzelf (lees: het ego) in stand te houden. Dat heb ik dus mis.

Ik werd gisteravond getroffen door het inzicht dat ik mij ook continue goed of beter probeer te voelen (lees: gelukkig te zijn/worden) door te geloven in én te handelen naar ‘ik denk iets nodig te hebben’. Dit denk ik natuurlijk niet letterlijk, maar wordt uitgedrukt in gedrag dat voortkomt uit onbewuste overtuigingen. Ik vind het echt bizar dat ik nooit de link heb gelegd tussen dit gedrag en mij proberen goed of beter te voelen. Ik ben me er nu in ieder geval bewust van 🙂 Lees verder

Elke identificatie met een gedachte is een controlemechanisme op zich

Leestijd: 3 minuten

10:00 – De titel van dit bericht zou ook kunnen zijn: ‘elke gedachte die ik geloof is een afweermechanisme op zich’ of ‘elke gedachte waar ik mij mee identificeer is een afweermechanisme op zich’. Een controlemechanisme = een afweermechanisme en vice versa. Aan de andere kant kan een gedachte ook zonder lading verschijnen in mijn bewustzijn zonder dat ‘ik’ er iets mee moet. Een gedachte verschijnt dan in bewustzijn en verdwijnt er net zo gemakkelijk weer uit → geen identificatie = geen probleem.

Op 9 augustus 2018 is het pijnlichaam volledig in mij opgelost, wat echt een zeer bevrijdende ervaring was. Ik ervaar hiernu geen pijn en geen angst meer. Waar ik wel enorm last van heb is het denken, omdat zijn kracht enorm lijkt te zijn toegenomen na het oplossen van het pijnlichaam. Dat is nu de realiteit, dat is waar ik mee te dealen heb. Het denken richt zich nu voornamelijk niet meer op het verleden, trauma’s en slachtofferschap, maar gebruikt zijn volledige kracht om ‘mijn overleving’ veilig te stellen via de toekomst. Dit uit zich in de volgende neigingen en drangen: plannen, controleren, sturen, voorbereiden, in de gaten houden, ‘iets’ willen, dingen bedenken, etc. Lees verder

Het meisje van de Albert Heijn

Leestijd: 2 minuten

17:00 – Ik ben net terug van de Albert Heijn met een geitenkaas salade, omdat ik geen zin heb om te koken vandaag maar wel graag gezond eet. Ik vind al twee maanden een meisje van de Albert Heijn leuk en op de weg erheen werd ik mij ineens bewust hoe ik die situatie telkens probeer te controleren door erover te denken wat ik moet doen. Ik bedacht me dat de gedachte ‘ik weet niet wat ik moet doen’ onzin is en liet hem direct los. Het resultaat was dat ik het hartstikke spannend vond om haar tegen te komen, mijn maag die bijna omdraaide van de zenuwen en een houding waarbij ik mijzelf amper staande kon houden, haha. Kortom, ik vind haar leuk, heel erg leuk, dat is me wel duidelijk als ik het gevoel volledig durf toe te laten. De enige reden dat ik dat nooit heb gedaan is omdat zij 18, 19 of 20 jaar is – ik weet het niet precies – en ik 35 jaar. Mijn denken zegt dat zo’n combinatie niet kan en nooit gaat werken. Misschien niet, maar dat is geen reden om het niet uit te zoeken. Lees verder

Spirituele verlichting is het grootste waanidee dat er bestaat

Leestijd: 3 minuten

16:00 – Ik probeer het proces nog steeds te sturen. Ik probeer nog steeds controle en grip te houden op het proces, op het Leven. Ik voel me onrustig, onvredig, gespannen en ik twijfel continue aan én over mijzelf. En ik geloof dat ‘Verlichting’ – ook wel spirituele verlichting genoemd – de oplossing voor al mijn problemen is; dat ik dan bevrijd ben van alle troep in mijzelf, van alle overtuigingen en dat ik mij zo vrij als een vogeltje voel bij alles en iedereen.

Spirituele verlichting als idee van het denken nastreven

Dit idee van ‘Verlichting’ dat ik aan het nastreven ben kan onmogelijk ‘Verlichting’ zelf zijn, omdat het een idee van het denken is. Een idee van een toekomstige werkelijkheid waar ik naar streef, die nooit waar kan zijn en kan kloppen. Desondanks probeer ik toch controle te houden door de dingen te sturen die ik – in het kader van het proces – belangrijk vind om te doen, maar het is altijd vanuit angst gemotiveerd, gestuurd en voorbedacht dat ik het nog moet doen. Waar ik dus in vastzit is: Lees verder