13:00 – Een aspect van het zelf dat ik eigenlijk nog nooit heb onderzocht is ‘de doener’ in mijzelf. Ik weet inmiddels dat elke gedachte (waar ik mij mee identificeer) een afweermechanisme en een illusie is. Ik weet dat ‘ik niets nodig heb’ en ‘ik geen behoeften heb’ als het Geheel of Bewustzijn, omdat er niets anders bestaat dan de Eenheid en er niets is/bestaat dat de Eenheid niet is. Omdat er geen tekort, gebrek, schaarste of gemis kan bestaan, is de Eenheid toereikend voor zichzelf én heeft ze voldoende aan zichzelf → ‘ik’ als Geheel/Bewustzijn ben toereikend voor ‘mijzelf’ en heb voldoende aan ‘mijzelf’.
Het idee van behoeften, schaarste, ergens in slagen of falen en mislukken zijn afweermechanismen en illusies om mijzelf (als afgescheiden persoon) tegen de realiteit te ‘beschermen’ dat er a) eigenlijk ‘niets’ is en b) niets – vanuit angst gedaan hoeft te worden. En toch ervaar ik (nog steeds) een zeer krachtige, rigide en dwangmatige ‘doener’ in mijzelf die constant de controle probeert te houden over mijn gedrag, handelen, expressie, verbale en non-verbale communicatie. Oftewel, deze ‘doener’ probeert zowel zeer strak te controleren hoe ik mijzelf manifesteer als ik alleen ben als in het contact met anderen. Lees verder