Tag: het verleden

Relatie tussen het pijnlichaam, de persoon en keuzes maken

12:00 – Het pijnlichaam kan zich alleen voeden, vernieuwen en overleven als ik me ermee identificeer, dat wil zeggen, als ik een persoon word met verhalen, drama’s, problemen, etc. Identificatie kan dus alleen optreden als ik uit het NU ga. Immers, als ik het NU onvoorwaardelijk accepteer, dan accepteer ik de realiteit en accepteer ik ‘Dat Wat Is’, en dan zijn er geen problemen meer.

Gisteren heb ik een hele zware dag gehad, omdat ik – achteraf gezien – een hele lange tijd in de greep van mijn pijnlichaam was. Ik was me er altijd al van bewust dat ik een sterk en zwaar pijnlichaam heb, alleen ik kon de vinger er niet helemaal op leggen hoe ik de identificatie met mijn pijnlichaam kon doorbreken – zelfs niet met de tips van Eckhart Tolle. En nu weet ik waarom dat zo is.

Mijn personage = het pijnlichaam

Zoals ik eerder heb geschreven heb ik al zo’n twintig jaar last van chronische lichamelijke spanning, wat best een lange tijd is en een ontzettende uitputtingsslag is voor het lichaam. Immers, het lichaam is vrijwel nooit in een ontspannen staat en kan daardoor niet makkelijk herstellen of tot rust komen. Er is altijd iets van dreiging, onzekerheid, stress, onveiligheid, gevaar, etc. wat natuurlijk zorgt voor een gestrest en overbelast systeem. Lees verder →

Het pijnlichaam is volledig opgelost

21:00 – Vandaag ben ik tot de wonderbaarlijke conclusie gekomen dat mijn pijnlichaam na vijf dagen volledig is opgelost. Afgelopen zaterdag had ik een extreem zware dag, omdat ik de hele dag in de greep van het pijnlichaam was. Pas ’s avonds laat viel – door het bekijken van een video van Mooji – het kwartje en doorbrak ik de identificatie: ik probeerde nog steeds het pijnlichaam vanuit de persoon op te lossen, waardoor ik het pijnlichaam en mijn personage alleen maar in stand hield. Zie dit eerdere bericht voor een beschrijving van de relatie tussen het pijnlichaam en de persoon .

Afgelopen zondag was het pijnlichaam inmiddels zachter geworden en had het zich verspreid over een groter gebied in mijn buikregio. Later die dag bewoog het ook naar de nieren en de achterkant van mijn lichaam. De nieren voelden pijnlijk aan zonder dat ik mij eraan stoorde en ertegen verzette. Ik heb de afgelopen dagen 4-5 liter water per dag gedronken en het lijkt erop dat het pijnlichaam is opgelost en verwerkt via de nieren en het blaassysteem. De nieren zijn het zuiverings- en filteringssysteem van het lichaam, dus het verbaast mij niets dat ik het oplossen van het pijnlichaam aan deze twee kleine, maar o zo belangrijke organen te danken heb! Lees verder →

‘Valse hoop’ maakt het Leven voor mij draaglijk

Het afweermechanisme ‘valse hoop’ is bedacht door Ingeborg Bosch en is onderdeel van de Past Reality Integration-methode. Als ik in de afweer ‘valse hoop’ zit geef ik mijzelf de boodschap dat het Leven mij nu nog niet geeft wat ik straks hoop te krijgen. Dit gedrag vertoon ik eigenlijk constant, omdat een deel van mij altijd bezig is met de toekomst – op welke manier dan ook.

Het NU wordt in mijn beleving zwaar onderschat. Het is leuk om er een tijdje in te vertoeven, maar uiteindelijk willen we toch allemaal liever in het verleden of de toekomst vertoeven – die geven immers zekerheid en veiligheid, ook al is het schijn. Ik ben dan ook tot de conclusie gekomen dat het afweermechanisme ‘valse hoop’ mijn leven draaglijk maakt, omdat ik mijzelf elke keer een worst van hoop voorhoud in een situatie waarin ik eigenlijk ontevreden en ongelukkig ben. Het spreekwoordelijke doekje voor het bloeden. ~ lzv

Het geloven en volgen van gedachten houdt het verleden, de toekomst en het zelf in stand

In feite is het complete ego een uitdrukking van ‘valse hoop’. Het ego ervaart hiernu altijd een probleem en gaat altijd op zoek naar een oplossing in het verleden of in de toekomst – in beide gevallen verstrijkt de tijd met het zoeken naar een ‘oplossing’. Het ego communiceert daarmee naar zichzelf dat het Leven het ego nu nog niet geeft wat het ego straks hoopt te krijgen. → Ik communiceer daarmee naar mijzelf dat het Leven mij hiernu niet geeft wat ik straks hoop te krijgen. Aangezien ‘ik’ het Leven ben, wijs ik ‘mijzelf’ dus hiernu continue af.

Het verschil tussen bestempelen, oordelen, beoordelen en veroordelen

Allereerste wat duidelijkheid over veelgebruikte begrippen zodat er geen verwarring kan ontstaan.

  • Bestempelen = iets of iemand een naam geven en benoemen.
  • Oordelen = a) door redeneren tot een gevolgtrekking komen, of b) een gevoel, een mening over iets of iemand hebben.
  • Beoordelen = een oordeel vellen over iets of iemand, mijn goed- of afkeuring uitspreken over iets of iemand.
  • Veroordelen = met behulp van een oordeel iets of iemand afkeuren of verwerpen.

Ik bestempel en oordeel continue bewust of onbewust – dit gaat volledig automatisch. Het grappige is dat ik vind dat ‘oordelen’ een negatieve bijklank heeft in tegenstelling tot bijvoorbeeld het woord ‘beoordelen’, terwijl het volgens mij geen bal uitmaakt. Ik oordeel letterlijk op het moment dat ik een gedachtepatroon volg. Het kunnen oordelen zijn over mijzelf, over iemand anders, over de plek waar ik ben, de situatie waar ik in zit, etc. Letterlijk alle zintuiglijke informatie die via mijn ogen, oren, neus, mond en lichaam binnenkomt wordt bestempeld, beoordeeld en regelmatig ook veroordeeld. Kortom, ik ben een bestempelaar, oordeler, beoordeler en veroordeler in één! The creator of my own universe, haha. Lees verder →

Waarom het geloven van gedachten geen effectieve strategie is

20:30 – Vandaag heb ik een gaaf bericht gepubliceerd over gedachten en gedachtepatronen die het verleden, de toekomst en het zelf in stand houden. Naar aanleiding daarvan vroeg ik mij af waarom ik een gedachte of gedachtepatroon in de eerste plaats geloof? Wat levert het mij op? Wat bereik ik ermee?

Ik realiseerde me dat elke gedachte en elk gedachtepatroon blijkbaar een effectieve strategie was in situaties in het verleden, althans dat geloofde ik toen en nu onbewust nog steeds. Ik geloofde blijkbaar dat een gedachte of gedachtepatroon volgen zin en nut had, dat ik er iets mee bereikte. Niet dus. Eigenlijk is zelfonderzoek niets anders dan mij bewust worden van de nutteloosheid en zinloosheid van het geloven en volgen van een gedachte of gedachtepatroon → doorzien dat de effectieve strategie totaal ineffectief is. Sterker nog, ik creëer exact de tegenovergestelde ervaring van wat ik graag zou willen, is dat niet ironisch? Lees verder →

De neiging tot willen begrijpen en verklaren binnen een onware context

14:30 – Mijn hele leven lang heb ik geprobeerd om dingen te begrijpen en te verklaren, waarmee ik hoopte de problemen in mijn leven op te lossen. Wat kwam ik elke keer van een koude kermis thuis zeg, alhoewel ik dat zelf nooit zo ervaren heb – het lag altijd aan iets anders en nooit aan ‘de denker’ zelf. Het is ongelooflijk hoe complex mijn gedachtepatronen waren en hoe ik mezelf er telkens van overtuigde dat er ergens een oplossing moest zijn, maar dat ik die gewoon nog niet gevonden had. Dat was mijn eigen schuld geloofde ik, dan moet ik maar beter, harder en meer mijn best doen, dan los ik mijn problemen wel op geloofde ik.

De allergrootste fout die ik als mens kan maken

De ondertitel van deze website is ‘begrijpen is een zijnstoestand waarin de vraag niet langer bestaat’, welke afkomstig is uit een citaat van U.G. Krishnamurti. Wat uit deze zin volgt is dat zolang ik iets probeer te begrijpen of te verklaren, ik het in werkelijkheid niet doe. Ik ga er dan namelijk van uit dan mijn aannames, veronderstellingen, overtuigingen, ideeën, concepten, stellingen, vragen, etc. absoluut waar zijn en ik ga vervolgens op zoek naar een antwoord of oplossing voor mijn probleem. Dit is de allergrootste van dat ik als mens kan maken. En dit geldt niet alleen voor mij, dit geldt voor iedereen. Lees verder →

Confrontaties vermijden is altijd mijn dominante strategie geweest

18:00 – Vanmiddag heb ik een lekkere wandeling gemaakt en het e.e.a. voor mijzelf op een rijtje gezet. Ik ben tot de conclusie gekomen dat confrontaties vermijden altijd mijn dominante strategie is geweest. Met ‘een confrontatie aangaan’ bedoel ik niet dat een situatie per sé uitmondt in een discussie, strijd, woordenwisseling, ruzie, gevecht, etc. , maar dat die mogelijkheid natuurlijk wel altijd aanwezig is. Met ‘een confrontatie aangaan’ bedoel ik dat ik een spannende, lastige en/of moeilijke situatie niet meer vermijd – of het nu fysiek is of mentaal -, maar dat ik mijzelf volledig durf te laten zien wie ik ben, hoe ik in elkaar zit en wat er uit mij komt zonder voorbehoud.

Confrontaties vermijden als poging om mijn onzekerheid te verminderen

Als een rode draad in mijn leven zie ik dat ik in mijn kindertijd, jeugd en later in mijn volwassen leven altijd heb geprobeerd om de onzekerheid in/van situaties te vermijden door confrontaties met mensen te vermijden. Dit deed ik door met mijn denken strategieën te verzinnen om de onzekerheid die ik ervoer te verminderen en te minimaliseren. Lees verder →

Er wordt op dit moment iets anders van mij gevraagd

10:00 – Mijn eerste titel van dit bericht was ‘Het lijkt erop dat ik ben vastgelopen’, maar nadat ik mijn ochtendmeditatie had gedaan kwam ik tot de conclusie dat deze titel geen recht doet aan mijn ervaring hiernu. Ik ben namelijk niet vastgelopen, al lijk ik dat regelmatig wel zo te ervaren.

De afgelopen maanden ben ik eraan gewend geraakt dat een onderzoeksthema makkelijk wordt aangereikt en dat ik er niet al teveel moeite voor hoef te doen. Ik ervaar dan een duidelijke energetische blokkade in mijn lichaam en in mijn hoofd komen gedachten en gedachtepatronen op die naar het thema wijzen en het weerspiegelen. De laatste dagen zit ik weer erg in ‘de persoon’, voel ik mij krachteloos en onvrij en lijkt het alsof ik continue tegen een modderstroom in aan het bewegen ben, alsof iets mij continue tegenwerkt. Dat iets ben ik natuurlijk zelf, haha. Alleen hoe werk ik mijzelf tegen? Lees verder →

Video

Waarom een ervaring (enorm) verschilt met de herinnering van die ervaring

The riddle of experience vs. memory | Daniel Kahneman

De belangrijkste leerpunten en inzichten uit deze video zijn:

  • Daniel Kahneman maakt in deze video onderscheid tussen de ‘experiencing self’ en de ‘remembering self’. De eerstgenoemde kent volgens hem het heden en leeft in het heden, daar waar de laatstgenoemde voornamelijk een verhalenverteller is.
  • Wat ik uiteindelijk overhoud aan een ervaring is een herinnering in de vorm van een verhaal. Niets meer, niets minder. Lees verder →

Wat is het verschil tussen leren en herinneren en herkennen?

16:00 – U.G. Krishnamurti wijst erop dat er binnen de structuur van het ego en het ‘ik’ geen heden bestaat, maar dat opgedane kennis uit het verleden continue in het NU en de toekomst wordt geprojecteerd. Ik ‘inner-weet’ dat dit klopt en waar is, alleen is het niet mijn levende werkelijkheid. In dit bericht wil ik onderzoeken wat precies het verschil is tussen iets leren, iets herinneren en iets herkennen. En wat het geheugen hiermee te maken heeft. Ik hoop hiermee beter inzicht te krijgen in de werking van de hersenen en waarom een ‘Verlichte’ wel objecten kan herkennen, maar het verleden niet achter zich aansleept door continue opgedane kennis in het NU en de toekomst te projecteren.

Leren definitie

Op de website ‘The brain from top to bottom’ staat dat leren het proces is waarin gedrag dat erop volgt een relatief permanente verandering ondergaat, wat wordt uitgedrukt in een toename in kennis, vaardigheden, begrip of inzicht met behulp van opgeslagen herinneringen. Lees verder →